Stel je een ijsberg voor. Je ziet een deel aan de oppervlakte en daarmee denk je een reële inschatting te kunnen maken van de volledige ijsberg. Maar er is zoveel meer… Het gedeelte onder water maakt in welk tempo de ijsberg beweegt en wat ervoor nodig is om beweging te realiseren. De ijsberg zelf heeft geen onwil om te bewegen. Een ijsberg kan echter alleen als geheel bewegen. Zonder de onderkant, gaat de bovenkant uiteindelijk nergens heen…
Toch is het vaak de top van de ijsberg die wordt gezien. Het is deze zelfde top, die veelal aangesproken en misschien zelfs beoordeeld wordt. Vaak gebeurt dit automatisch, want wat onze ogen zien is toch de waarheid?
Bij Onderscheidendwijs zie ik de onderkant van de ijsberg als de oorsprong voor gedrag en interactie. Binnen die onderkant liggen alle mentale modellen, ervaringen, motieven en patronen. Ook die van mijzelf…
Om eigen gedrag en ander gedrag, en daarmee de interactie, te begrijpen en te sturen, heb je kennis en bewustzijn nodig. Kennis en bewustzijn van wat er zich onder de waterspiegel afspeelt. Bij jezelf en bij de ander. IJsbergen botsen namelijk eerst onder water, daarna pas boven water…
Met de juiste mate van bewustzijn en kennis, beweegt een ijsberg niet alleen. De ijsberg is nu zelfs te sturen…